Zespół cieśni nadgarstka jest stanem, w którym nerw pośrodkowy w nadgarstku jest uciskany, co może prowadzić do bólu i drętwienia po stronie kciuka dłoni. Sam tunel nadgarstka („tunel”) jest obszarem po obu stronach ręki, w którym znajdują się ścięgna i więzadła. Są to bardzo silne pasma, które mocują mięśnie do kości, dlatego wymagają ochrony przed urazami, a jednocześnie umożliwiają płynne poruszanie się z innymi częściami ciała. Prawdopodobieństwo zachorowania jest większe, jeśli cierpisz na cukrzycę lub reumatoidalne zapalenie stawów, ponieważ te schorzenia uszkadzają tkanki wokół stawów, takich jak nadgarstki.
Nie ma badań potwierdzających jakoby problem mógł wystąpić po prostu podczas długotrwałego siedzenia np. w pracy – ale takie czynności jak pisanie na klawiaturze, prowadzenie samochodu na długich dystansach, szycie przez wiele godzin może zwiększyć ryzyko tego schorzenia.
Objawy zespołu cieśni nadgarstka obejmują drętwienie, mrowienie i pieczenie dłoni; ból szyi, ramion, rąk lub nadgarstków; trudności w wykonywaniu podstawowych czynności, takich jak prowadzenie samochodu lub przewracanie stron w książce. Zespół cieśni nadgarstka może również prowadzić do poważniejszych powikłań, takich jak problemy z sercem i paraliż, jeśli nie jest leczony natychmiast. Dlatego tak ważne jest zdiagnozowanie choroby – nie czekaj, aż objawy się nasilą, zanim zaczniesz szukać pomocy!
Istnieją metody leczenia dla osób, które cierpią na tę chorobę: Najczęstszym rozwiązaniem jest operacja, która polega na wykonaniu nacięć powyżej i poniżej nadgarstka w celu uwolnienia nacisku na nerw pośrodkowy podróżujący przez ciasną przestrzeń pomiędzy dwiema kośćmi w dłoni zwaną „karpiówką”.
Sposoby na diagnozowanie schorzenia
Istnieje kilka sposobów na zdiagnozowanie zespołu cieśni nadgarstka. Najbardziej powszechnym sposobem jest badanie EMG/NCV, które wykorzystuje elektrody i urządzenie do oceny siły mięśni ramienia i ręki, które kontrolują ruch. Istnieje również inny rodzaj badania, zwany „szybkością przewodzenia nerwów” (NCV). Badanie to mierzy szybkość, z jaką sygnały elektryczne przemieszczają się wzdłuż włókien nerwowych z jednego miejsca na ciele do drugiego, kiedy wysyłasz sygnał z tych nerwów.
Innym badaniem pozwalającym na zdiagnozowanie zespołu cieśni nadgarstka jest test phalena.
Jak zapobiegać zespołowi cieśni nadgarstka?
– Możesz zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia zespołu cieśni nadgarstka, dbając o swoje dłonie i nadgarstki.
– Rób regularne przerwy podczas korzystania z komputera lub wykonywania jakichkolwiek powtarzających się czynności, które powodują obciążenie dłoni, nadgarstków, przedramion, szyi, ramion i pleców. Pamiętaj, aby ich nie nadużywać i nie pracować cały dzień bez przerwy. Możesz zapobiec zespołowi cieśni nadgarstka wstając często, aby rozciągnąć ramiona i ręce. Jeśli masz cukrzycę, rozważ noszenie rękawiczek podczas wykonywania takich czynności jak prace domowe lub ogrodnicze, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia zespołu cieśni nadgarstka.